بڕیار وا بوو
له جێـژوانا
ته نیا ره نگی کراسی تۆنارنجی بێ و
پاییز
تراکی ئاخری ئه م سی دی یه بێ ، بێ گۆمان!ََ
به ڵام لێره
گۆرانیه کانیش ته نانه ت
بۆنی بۆمچه وی پاییزیان گرتۆته خۆ
ئه م شه قامه درۆزنانه ش هیچ یه کیان
له راس ناچن و
ناگه نه تــۆ!
له ئێواره ی شه قامه کانی شارمدا
له م گۆڵخار و نارنجی یه زیاتر نه بێ
ره نگێک نیه
خورپه خاته دڵ و ده روونی شێعرێکم
سه فه ر
پشتی شاری چه ماندووه و
له چۆڵایی شه قامه کان
ره نگه کان هه ر ره ش ره ش ...
ته نیا ره ش ئه نوێنن.
ئه گه ر ده ستی
هه موو فریشته کان ببێته پرد
کوا بتوانم
نیگاکانم له و به هه شته دابه زێنم؟
جێژوان دیسان
له رۆحی عه شقێک به تاڵه و
چاوه کانم به ده س خاڵی ئه گه ڕنه وه..!
ئا لێره وه تا دوایین ئێسگه ی نیگات
چه ن کۆڵان و چه ن شه قام و
چه ن ناونیشانی تر ماوه ؟..
چاوه روانی دره نگیه تی!
به تاسه کانم بڵێ: بێ زه حمه ت
دڵم ئه یه وێ دابه زێ!
خۆشه ویستیت
قه فه سێکی بۆ شێعره کانم داتاشی
دڵم مه لێکی لا نه واز
وه خته په ڕ ده ر کا له شادی!
لێرا شێعرێکم دانا به ڵام به پێشنیاری دۆستێک لامبرد...
حه زم کرد ئه م لاپه ڕه سپی یه وه ک بیره وه ریه ک بۆ خۆم بمێنێ.
امانم نمیدهند
بیقراری هایی که هر روز
باید
جای خالی تو را
چای تعارف کنند..!
تـا بهــار دلنشین آمده سوی چمـن
ای بهـار آرزو بر سرم سایـه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تاکه گلباران شود کلبه ی ویران من...
(زنده یاد استاد بنان)
روزی هزار بار
خانه تکانی میکنم دلم را
و بــاز
یادت بی پروا
مینشیند روی خاطرم...
فـردا جمعه است
به چشمانم قول داده ام :
دیگر دست به سیاه و سفید نمیزنم!
۹۱/۱۲/۱۰
به م جۆره و له رێگه ی ئه م ماڵپه ره وه سپاس و پێزانینی خۆم و هاوسه ره که م ئاراسته ی هه موو ئه و دۆستانه ئه که م که شه وی جومعه ی پێشوو – رێکه وتی 5 ی رێبه دان – داوه تی ئێمه یان قبوول کرد و به سه ریان کردین :
کاک ره حیمی لوقمانی و بنه ماڵه ی به رێزیان
کاک نه جمه ی شه وکه تیاریان و خانمی سه لما ساعدی
خانمی سوهه یلا موحه مه دی و بنه ماڵه ی ئازیزیان
کاک ئه مجه دی وه یسی و دیاکۆی خۆشه ویست
دۆستی خۆشه ویستم که ژاڵ خانمی فه داکار و ئاتێنه ی نازه نین
برای به رێزم کاک عابدین عه لی وه یسی
کاک خالێد ئه مانی
هونه رمه ندی ده نگ خۆش کاک عادڵ نادری
وه هونه رمه ندی په نجه ره نگین کاک فه رزادی عه نده لیبی .
فه رمان درا
بانگیان کردی!
ئاسمان ره نگی هه ڵپرووسقا
هه تـاو دڵی بۆ چرکه یه ک له لێدان که وت
هه ور نه ڕاندی:
بیـژی وا بێ...؟
زه ریـا دایله پڕمه ی گریان.